Sowy z powodu nocnego trybu życia są bardzo skrytymi i mało rzucającymi się w oczy ptakami. W naszym kraju mamy aż 13 gatunków tych ptaków, z których 9 regularnie gnieździ się w Polsce.
Najpospolitszą sową całej Europy jest puszczyk zwyczajny, który spotykany jest w wielu środowiskach również w naszym kraju. Spotkać go można od niedostępnych obszarów górskich, po centra dużych miast. Puszczyki świetnie zaadaptowały się do życia na terenach zurbanizowanych i nie przeszkadza im bliska obecność ludzi. Są jednocześnie bardzo pożytecznymi ptakami, gdyż polują na gryzonie nawet wielkości szczura.
Puszczyki naturalnie gnieżdżą się w dużych dziuplach starych drzew, bądź zajmują opuszczone gniazda innych dużych ptaków, jak kruków, krogulców czy myszołowów. Na terenach zamieszkałych przez człowieka zakładają gniazda w wieżach kościelnych czy stodołach, a także chętnie zajmują specjalne budki dla sów.
Zachowania rozrodcze ptaki te zaczynają przejawiać już jesienią, kiedy w październiku i listopadzie sowy wyszukują miejsc gniazdowych, walczą o terytorium i ustalają granice swoich rewirów. Od grudnia do lutego trwają zaloty, podczas których samce zalecają się do samic i tworzą ze swoimi wybrankami monogamiczne pary.
Samce wykonują tańce godowe i zdobywają swoją przyszłą partnerkę przynosząc jej upolowane gryzonie. Po utworzeniu się par, puszczyki przystępują do lęgów. Czynią to bardzo wcześnie, bo już w marcu, a na terenach miejskich, jeśli pogoda jest sprzyjająca nawet na początku lutego. Po kopulacji samica składa od jednego do pięciu jaj w odstępach dwudniowych. Klucie piskląt jest więc niesynchroniczne, dzięki czemu przy niedostatku pokarmu przeżywają tylko najstarsze i najsilniejsze.
Jaja puszczyka są barwy białej i owalnego kształtu o wymiarach 4 x 5 cm. Inkubacja ich trwa niecały miesiąc i są w jej czasie wysiadywane wyłącznie przez samicę. Partner w tym czasie poluje i przynosi jej pożywienie. Pisklęta po wylęgu przez pierwszy tydzień przebywają stale z matką, a następnie również ona rusza na łowy, aby wspomóc samca w wykarmieniu coraz większych i żarłoczniejszych młodych.
Autor: Cezary Korkosz
